De goede resultaten, de eigen sporthal en eigen veld zorgen voor enorme ledenaanwas. In de zaalcompetitie hebben we versterking gekregen van Thea Terheide-Vrolijk (tante van Anne en Lize). Ook de herenafdeling werd steeds groter en we krijgen versterking. Van Northa komen René Vrolijk (ja, oom van), Jos Kuys, Cor Bader, Harry Warmerdam en Ton Vogels (oom van Ramona) en van HVV ‘70 komt Jan Lamboo naar ons over. Het ziet er naar uit dat we volgend seizoen met 3 heren seniorenteams kunnen spelen!

Maar eerst vieren we in de zomer van 1981 ons 25-jarig bestaan. Het handbal in Voorhout bestaat dan weliswaar al 29 jaar, maar de eerste 4 jaar van ‘De Zwaluwen’ worden niet meegeteld. Het gaat dus om 25 jaar Foreholte. Er wordt een jubileumcommissie opgericht onder voorzitterschap van Jan van der Geest. Om het financiële plaatje rond te krijgen wordt een grote loterij gestart en we organiseren een fancy-fair in de Boerhaaveschool. Natuurlijk met een rad van avontuur en het grote succesnummer: het taartgooien! In een houten schavot namen om beurten prominente Voorhouters, bestuursleden en speelsters plaats om zich te laten bekogelen met een zogenaamde taart. Een plastic bakje met een vieze smurrie in verschillende kleuren, á een gulden per stuk. Grote hilariteit natuurlijk, waarbij men elkander opjutte om in het schavot plaats te nemen. En vooral de dames namen hun kans waar om hun trainer flink onder vuur te nemen. Een kassucces!

In augustus was er een hele week van festiviteiten. Behalve een feest voor de leden, werd ook de Voorhoutse gemeenschap bij het jubileum betrokken. Zo kregen alle Voorhoutse huisvrouwen een gratis bloemetje aangeboden en was er gratis toegang bij een aantal wedstrijden tegen teams uit de eredivisie. En alle publiciteit rondom dit jubileum zorgde opnieuw voor een toeloop van leden. In de zomer van 1981 hebben we 286 leden en er wordt een ledenstop voor pupillen ingevoerd.

In het seizoen 1981-82 komen we niet verder dan een vierde plaats terwijl V en L uit Geleen kampioen wordt en promoveert. De dames 2, 3 en 4 hebben het ook zwaar, na hun promotie van vorig seizoen. Het tweede degradeert, terwijl dames 3 en 4 zich ternauwernood weten te handhaven. Maar voor het eerst in ons bestaan wordt het eerste herenteam kampioen!

Het seizoen1983-84 werd een slecht jaar voor ons. En niet alleen sportief gezien – we eindigen in de onderste regionen – maar vooral door het overlijden van Marlies Turenhout. Grote verslagenheid binnen de hele vereniging. Zij was een van de favoriete speelsters van het eerste team en de partner van René Vrolijk, speler van ons eerste herenteam. En in de zomer van 1984 wordt onze sympathieke voorzitter Paul van Rijn ernstig ziek waardoor hij met zijn werkzaamheden voor de club moet stoppen. Bij gebrek aan een kandidaat neem ik, ad interim, het voorzitterschap op me. In oktober 1984 overlijdt Paul, wat opnieuw tot grote verslagenheid leidt binnen onze hechte gemeenschap. Een seizoen welke je snel wil vergeten, maar het verlies van twee zulke sympathieke leden binnen zo’n kort tijdsbestek, bleef nog lang als een stevige domper boven de club hangen.

Maar 1985-86 gaat weer een uitstekend seizoen worden. We krijgen een nieuw bestuur. Jan van der Wissel (vader van veelvuldig international Pearl) wordt voorzitter, Wil van Engelen secretaresse, en het wedstrijdsecretariaat gaat naar Greta van der Wissel, de vrouw van de voorzitter en keepster van ons derde team. Jan heeft contacten in de automatiseringswereld en haalt Datateam als sponsor binnen. Datateam is ook sponsor van het Nederlands dames handbalteam. Directeur Eric Izaks en financieel directeur Ton van de Born vormen ook samen een scheidsrechterskoppel. Echte handbalmensen dus. De competitie was ontzettend spannend. Zowel het Amsterdamse Slotervaart als wij hadden de eerste zeven wedstrijden gewonnen, waarna we in onze eigen Gaasbak tegen hen met 13-13 gelijkspelen. Daarna verloren we verrassend uit van Bornerbroek en moesten we het in de moeilijke uitwedstrijd tegen DSVD doen zonder Wim en Nel (vakantie). Ik kreeg de moeilijke taak om de coaching van Wim over te nemen en ik had het geluk dat Olga Almenkinders in een geweldige vorm stak. Zij stopte een strafworp en zeker zeven of acht break-outs. We wonnen met 11-16 terwijl Slotervaart ten onder ging bij E en O in Emmen waardoor de stand weer gelijk was! Dat bleef zo tot 4 wedstrijden voor het einde. Beide toppers hadden 33 punten uit 18 wedstrijden. We trokken met 3 bussen vol supporters naar Amsterdam voor de allesbeslissende strijd tegen Slotervaart. Na een nerveus begin (3-3) trok Foreholte de wedstrijd naar zich toe en bouwde langzaam maar zeker een kleine voorsprong op, die ze wisten vast te houden tot het eindsignaal: 10-14. Nu mocht het niet meer misgaan. De volgende thuiswedstrijd namen we zwaar revanche op onze enige nederlaag door Bornerbroek met 19-5 af te drogen en Slotervaart moest in de uitwedstrijd tegen DSVD het hoofd buigen: 11-10. We waren 4 punten los en konden ons gaan opmaken voor het kampioenschap. In een bomvolle Gaasbak hadden wij het moeilijk tegen datzelfde DSVD. Bij de rust stonden we met 8-9 achter maar uiteindelijk klonk het eindsignaal bij een 18-15 score in ons voordeel. De Gaasbak ging uit zijn voegen. Publiek en speelsters gingen compleet uit hun dak. Er ging een polonaise door de sporthal en namens de medewerkers van de KTS kwam Joop van Roon met een geweldige kampioenstaart. In de kantine liet oud bokken-prins Wil Turnhout zijn carnavalsmuziek galmen en de tap bleef rijkelijk stromen! Wat een feest! Voorafgegaan door de muziekvereniging St. Cecilia gingen de dames in een zegetocht door het dorp om te eindigen op het gemeentehuis, waar ze werden toegesproken door burgemeester van de Wouw. Hij was erg trots op onze meiden die het kleine Voorhout “op de kaart” hadden gezet! Eindelijk waren we kampioen met rechtstreekse promotie naar de absolute top: de eredivisie! Een geweldige prestatie van Wim Geerlings en zijn meiden. We behoren tot de tien beste teams van Nederland!

Hanny Boskamp-van Dijk houdt het na 22 jaar voor gezien als speelster van het eerste team. Zij speelde meer dan 1000 wedstrijden voor Foreholte en maakte ruim 3000 doelpunten. Zij werd dan ook in de rust van haar afscheidswedstrijd terecht tot erelid benoemd en zal zich nog een aantal jaren verdienstelijk maken voor het tweede team. Maar er komt ook weer versterking: Estec-medewerkster Agnes Salvatori heeft in Frankrijk gespeeld op regionaal niveau en wil haar ervaring bij ons op eredivisie-niveau laten zien. En jeugdkeepster Diana van Dam is inmiddels opgenomen in de selectie van het Nederlands jeugdteam. Zij vormt dus met Olga Almenkinders een betrouwbaar sluitstuk van de defensie.

In 1986 bestaan we ook 30 jaar en dus was het dubbel feest. We organiseren in de zomer een eigen kampeertoernooi. Van vrijdagavond tot zondagavond stonden de tentjes op de ijsbaan/speelweide. Douches en toiletten in onze kleedkamers. Zaterdags waren de wedstrijden voor de jeugd en zondags voor de senioren. Heel gezellig, en natuurlijk een leuke omzet voor onze kantine. Het werd een succes wat we nog enkele jaren zouden herhalen. Ook het NHV vierde een jubileum in 1986. Ter gelegenheid van het 50-jarig jubileum kreeg het NHV de organisatie van het wereldkampioenschap voor A-landen. De competitie 1986-87 werd pas in december begonnen om de nationale selectie alle gelegenheid te geven zich optimaal voor te bereiden. In Arnhem doet Nederland het uitstekend onder de bezielende leiding van de Tsjechische handbalprofessor Jan Kecskémethy. Maar voor de succesvolle Tsjech eindigde het toernooi toch in mineur, want hij werd voor 50% afgekeurd en dus wilde het NHV hem nog maar voor de helft in dienst houden. Datateam kwam met een oplossing. Zij zouden Kecskémethy voor de andere helft in dienst nemen, waarbij het de bedoeling was dat hij 2 avonden in de week, samen met Wim, de trainingen bij Foreholte zou verzorgen. Wim zag dat uiteraard helemaal zitten. Hij zou van de beste trainer van Nederland heel wat kunnen opsteken en die ervaring goed kunnen gebruiken bij ons debuut in de eredivisie.

Intussen waren wij in de eredivisie gestart met een aantal nederlagen en werd het al gauw duidelijk dat we het erg moeilijk zouden krijgen om ons in de absolute top te handhaven. We streden met het Roermondse Swift en het Eindhovense PSV tegen degradatie. Diana van Dam raakte langdurig geblesseerd en er ontstond een conflict tussen keepster Olga Almenkinders en Wim Geerlings over de inzet van tweede keepster Annelies Nieuwpoort. Een deel van de ploeg ging achter Olga staan en er ontstond tweedeling binnen de ploeg. Ook het bestuur nam hierbij geen duidelijk standpunt in, zodat het voor Wim steeds moeilijker werd met zijn team mee te draaien in de eredivisie. Wij moesten de voorlaatste wedstrijd uit naar Sittardia, en PSV, dat 1 puntje méér had dan wij, moest uit naar het reeds kampioen zijnde SEW. Swift was reeds gedegradeerd en het ging tussen ons en PSV wie met hen mee zou degraderen. Wij verloren en PSV won zeer verrassend bij SEW en werd daarmee onbereikbaar voor ons. De laatste thuiswedstrijd tegen V en K uit Groningen was dus niet meer van belang. Na één seizoen op het hoogste niveau moesten we terug naar de eerste divisie.

Tegelijkertijd liepen de onderhandelingen tussen het NHV en Jan Kecskémethy over het 50% contract stuk en zagen onze sponsors een mogelijkheid om de Tsjech voor een volledig contract naar Foreholte te halen. In zijn kielzog zouden ook de begeleidster van het Nederlands team, An Plug, en enkele internationals de overstap naar Foreholte maken. Het bestuur zag daarin een uitstekende kans om binnen een jaar weer terug te keren in de absolute top, en daarin ook een rol van betekenis te gaan spelen. En Wim werd het kind van de rekening.

Jan Kecskémethy en An Plug kwamen en namen beide keepsters van het nationale team, Karina Bruins en Anita Seur, met zich mee. Maar de overgang van handbalster van het jaar Marian Bult en het Groningse kanon Christine Knigge, werden door het NHV niet geaccepteerd. En ook de clubs uit de eredivisie protesteerden hevig. Zij vreesden een uittocht van hun internationals naar Foreholte omdat zij graag onder Jan Kecskémethy wilden trainen en spelen. Daardoor konden we in het seizoen 1987-88 de terugkeer naar de eredivisie nog niet waarmaken. Maar de ploeg ging wel mét Knigge en Bult op trainingsstage in Tsjechoslowakije, want de ambities om een topclub in Nederland te worden, bleven keihard overeind. In 1989 werden we dan toch met overmacht kampioen en promoveerden we voor de tweede keer naar de eredivisie. En weer werden de nodige versterkingen binnengehaald. Onze “eigen” inbreng bestaat dan nog uit Marian Mens, Ellen Warmerdam, Elly van Leeuwen, Leidy Vink en Esther v.d. Ploeg. Het tweede team, waarvan ik op dat moment de coach was, bestond bijna geheel uit speelsters die de promotie in 1986 hadden waargemaakt. We werden dan ook met overmacht kampioen in de derde divisie. Een grote selectie met veel kwaliteit, maar waarmee Jan toch de nodige moeite had om er een hecht team van te maken. De onderlinge verschillen waren groot en Jan raasde en tierde als zijn speelsters niet snel genoeg begrepen wat hij van ze wilde. Zijn onvrouwvriendelijke taal zorgde ook voor de nodige spanningen en de resultaten waren zeer wisselvallig. Prachtige overwinningen tegen Hellas en Aalsmeer werden afgewisseld door onnodige nederlagen tegen lager geklasseerde tegenstanders. Zelfs werd van regerend kampioen SEW gewonnen, maar we bleven steken in de middenmoot. Zeer tot teleurstelling van Jan Kecskémethy. Wel haalden we de finale van de nationale beker, die we verloren van SEW. Maar omdat SEW landskampioen was, en dus speelde voor de Europacup I, mochten wij uitkomen voor de Europacup II. We vertrekken met een bus vol supporters vanuit Zeebrugge naar het Engelse Wakefield en winnen, zonder sterspeelster Marian Bult, met 12-15 om het thuis grandioos af te maken met 23-8. We moeten het in de tweede ronde opnemen tegen het Roemeense Terom Iasa. We zijn bij voorbaat kansloos. Het Oost-Europese handbal stond op een veel hoger peil dan het onze. De Roemenen komen eerst naar ons, en dat was een uniek gebeuren, omdat zij voor het eerst na de val van dictator Ceausescu, vrij naar het buitenland mochten reizen. Onder grote belangstelling van de pers – er was zelfs een cameraploeg van de NOS aanwezig – verloren we ‘slechts’ met 20-26. In Roemenië werden we echter met 30-17 weggespeeld. Maar het was een geweldige ervaring.

Tijdens het seizoen 1990-91 begint zich langzaam de ondergang van ons eigen Foreholte af te tekenen. Datateam wordt door haar aandeelhouders teruggefloten en Noorlander wordt de nieuwe sponsor. Door ruzies binnen de selectie en de aanpak van de fanatieke Tsjech, blijven er steeds spelerswisselingen plaatsvinden, wat de teamgeest niet ten goede komt. In het bestuur komen ook steeds meer mensen van buitenaf en we gaan een samenwerking aan met Nieuw Vennep. Een positieve impuls komt er als Nicoleta Boriceanu onze gelederen komt versterken. De 150-voudige Roemeense international is gevlucht toen zij met haar land deelnam aan een internationaal toernooi voor landenteams in Schiedam. Dankzij een baan bij onze co-sponsor Ultimate kreeg zij een permanente verblijfsvergunning. Niet alleen een geweldige handbalster, maar ook in mentaal opzicht een voorbeeld voor haar teamgenoten en voor de jeugd. Dankzij haar, hebben wij ook een wedstrijd mogen spelen tegen het nationale team van Roemenië in onze eigen bomvolle Gaasbak. Een unieke ervaring, waar ook weer de hele nationale pers op af kwam. Maar de resultaten in de competitie waren niet goed genoeg voor Kecskémethy, en steeds meer speelsters waren de tirades en vervloekingen van de kleineTsjech zat. Tenslotte gooide hij de handdoek in de ring en vertrok. En met hem een aantal speelsters die wél in zijn aanpak geloofden.

Voor het seizoen1991-92 werd de samenwerking met Nieuw Vennep omgezet in een fusie en de naam werd veranderd in Noorlander-Bollenstreek. In het bestuur zat Chris de Bakker nog als enige Voorhouter, de rest kwam uit Nieuw Vennep, Amsterdam en Den Haag. Chris werd coördinator van de jeugdcommissie. Jan Alma uit Den Haag werd aangetrokken als de nieuwe trainer. Hij had het nationale damesteam onder zijn hoede gehad en was driemaal kampioen van Nederland geworden met de dames van Hellas. Weer werden er nieuwe speelsters gehaald, o.a. Christa Thorsen van PSV die op dat moment handbalster van het jaar was. Maar in de selectie waren nog slechts twee Voorhoutsen actief: Diana van Dam en Esther v.d. Ploeg. En af en toe mocht Anja v.d. Ploeg nog eens invallen. De genadeklap voor Noorlander-Bollenstreek viel toen bleek dat, door misverstanden bij de sponsorswisseling, niet aan de financiële verplichtingen t.o.v. de gemeente was voldaan. Halverwege het seizoen werd hen de toegang tot de Gaasbak ontzegd en moest worden uitgeweken naar de hallen in Nieuw Vennep en Amstelveen. Voor de dames van het eerste team niet zo’n probleem, maar natuurlijk de doodsteek voor al onze andere teams en vooral voor de jeugd. We waren ten onder gegaan aan ons eigen succes. De promotie in 1986 was een hoogtepunt in ons bestaan. Maar we hadden moeten beseffen, dat het voor een klein dorpje als Voorhout niet mogelijk was, om aan de absolute top te blijven meedraaien. Gelukkig waren er in Voorhout nog voldoende mensen met een Foreholte-hart te vinden. Terwijl het profteam van Noorlander in Nieuw Vennep de competitie nog uitspeelde, waren zij al met de gemeente in gesprek over een nieuwe start van ons eigen Foreholte, in onze eigen Gaasbak en zónder professionele inbreng van buitenaf. Maar daarover gaan we in het slotartikel meer vertellen: De wederopbouw.

Cor Bakker

Bronnen: NHV afdeling Den Haag, Marian Mens, Hanny Boskamp, mevr. v.d. Ploeg

Foto 1: Wallie Gielen, onze trouwste supporter, won de hoofdprijs op onze jubileum fancy fair: de kinderfiets!

Foto 2: De heren kampioen in 1982: staand v.l.n.r. Cor Bakker (coach), Jos Kuys, Chris-Jan v.d. Drift, Piet van Kampen, Harry Warmerdam en Cor Bader. Hurkend v.l.n.r.: Ton Vogels, Jan Lamboo, Fred van Kesteren, René Vrolijk en keeper Henry van Wees.

Foto 3: Marlies Turenhout

Foto 4: Paul van Rijn

Foto 5: Het kampioensteam van 1986 met promotie naar de eredivisie: Staand v.l.n.r.: Rob Vreyling, Diana van Dam, Elly Spreeuw, Nel Geerlings, Elly van Leeuwen, Moniek van Deelen en coach Wim Geerlings. Onder v.l.n.r.: Hanny Boskamp, Thea Terheide-Vrolijk, Marian Mens, Elly Hoek, Anja v.d. Ploeg, Joop van Roon, Olga Almenkinders en Ellen Warmerdam.

Foto 6: Het ‘professionele’ team van Noorlander-Bollenstreek met nog slechts twee Voorhoutsen: Staand, helemaal rechts Diana van Dam en vierde van rechts Esther v.d. Ploeg. Op de onderste rij zien we tweede van links nog Nicole Donners en derde van links Nicoleta Boriceanu.

Foto 7: Het tweede team wat kampioen werd van de derde divisie in 1989: Staand v.l.n.r.: Cor Bakker, Christine van Emmerik, Diana van Dam, Carla Du Burck, Esther v.d. Ploeg, Agnes Salvatori, Moniek van Deelen. Hurkend v.l.n.r.: Jacqueline Aartman, Elly Hoek, Anja v.d. Ploeg, Yvonne Heerings, Hanny Boskamp en Olga Almenkinders.

Klik op de onderstaande foto’s om deze op een groter formaat te bekijken.

Wallie Gielen, onze trouwste supporter, won de hoofdprijs op onze jubileum fancy fair: de kinderfiets!

De heren kampioen in 1982: staand v.l.n.r. Cor Bakker (coach), Jos Kuys, Chris-Jan v.d. Drift, Piet van Kampen, Harry Warmerdam en Cor Bader. Hurkend v.l.n.r.: Ton Vogels, Jan Lamboo, Fred van Kesteren, René Vrolijk en keeper Henry van Wees.

Marlies Turenhout

Paul van Rijn

Het kampioensteam van 1986 met promotie naar de eredivisie: Staand v.l.n.r.: Rob Vreyling, Diana van Dam, Elly Spreeuw, Nel Geerlings, Elly van Leeuwen, Moniek van Deelen en coach Wim Geerlings. Onder v.l.n.r.: Hanny Boskamp, Thea Terheide-Vrolijk, Marian Mens, Elly Hoek, Anja v.d. Ploeg, Joop van Roon, Olga Almenkinders en Ellen Warmerdam.

Het ‘professionele’ team van Noorlander-Bollenstreek met nog slechts twee Voorhoutsen: Staand, helemaal rechts Diana van Dam en vierde van rechts Esther v.d. Ploeg. Op de onderste rij zien we tweede van links nog Nicole Donners en derde van links Nicoleta Boriceanu.

Het tweede team wat kampioen werd van de derde divisie in 1989: Staand v.l.n.r.: Cor Bakker, Christine van Emmerik, Diana van Dam, Carla Du Burck, Esther v.d. Ploeg, Agnes Salvatori, Moniek van Deelen. Hurkend v.l.n.r.: Jacqueline Aartman, Elly Hoek, Anja v.d. Ploeg, Yvonne Heerings, Hanny Boskamp en Olga Almenkinders.