Door Manon Moriën:

Oké, we gaan weer richting het einde van het jaar, dit betekent niet alleen dat het buiten kouder wordt, de feestdagen eraan zitten te komen en het eerder donker wordt buiten. Nee, het betekent ook dat de competitie op de helft is gekomen en we alle teams voorbij hebben zien komen. Ook is het zo dat het Nederlands damesteam weer bijeengekomen is voor een EK of WK, dit geval het WK in Japan!

Voor degenen die nog niet helemaal mee hebben gekregen wat er de afgelopen dagen in Japan gebeurd is, zal ik een kleine samenvatting geven. Zaterdagochtend 30/11 speelden de dames hun eerste wedstrijd tegen Slovenië. Deze wedstrijd was erg belangrijk en ze noemden het voorafgaand aan de wedstrijd al een sleutelwedstrijd voor de poulefase. Als we de statistieken erbij haalden, was het of Slovenië of Nederland dat door zou gaan.

De wedstrijd bleek inderdaad erg lastig te zijn. Zeker in de dekking lieten onze oranjemeiden af en toe wat gaten vallen en Slovenië maakte daar uitgebreid gebruik van. Halverwege de 2e helft stond het nog 18-18, maar vanaf toen zette Slovenië een tandje bij en wonnen zij met 26-32.

Oké, maandagochtend 07:00 uur Nederlandse tijd was de 2e wedstrijd te zien. Dit keer tegen Angola; de kampioen van Afrika. Het was erop of eronder, deze wedstrijd moest gewonnen worden. In het algemeen zijn de teams uit Afrika altijd vrij fysiek en Angola deed daar zeker niet voor onder. De wedstrijd was pittig, met een hoop tijdstraffen. Gelukkig bleven de dames op de been en werd er met 28-35 gewonnen.

De volgende ochtend weer 07:00 uur Nederlandse tijd de 3e wedstrijd tegen Cuba. In deze poule wordt Cuba gezien als de ‘makkelijkste’ tegenstander van de groep. Dit werd ook vrij snel duidelijk en de dames werkten hard aan het doelsaldo. Desalniettemin stond de dekking niet altijd even sterk en kon Cuba zo nu en dan makkelijk tot score komen, eindstand 51-23. 

Die middag kwam er een gelukje naar Nederland toe: Slovenië verloor van Angola waardoor er een grotere kans voor Nederland was om door te mogen gaan naar de hoofdronde. Maar daarvoor moest er dan weer wel van Servië gewonnen worden. 

Deze wedstrijd was 5/12 om 10:00 uur Nederlandse tijd. Servië had eerder al tegen titelfavoriet Noorwegen laten zien dat ze goed kunnen handballen en het een topland als Nederland dus knap lastig kan maken. De spanning was hoog en de meiden begonnen sterk aan de wedstrijd. Al gauw was daar een voorsprong en die lieten ze niet meer los. Uiteindelijk werd het een ruime overwinning van 23-36.

Oké, nog 1 wedstrijd te gaan in deze groepsfase, Noorwegen. Het land waar we al 20 jaar niet meer van kunnen winnen. De laatste keer dat we een beetje in de buurt kwamen dateert uit 2016, de verloren EK finale. Hierbij werd er maar met 1 punt verschil in de laatste minuut verloren. Al een tijdje wacht Nederland op revanche, maar het lukt telkens niet om die te nemen. Het was dus een belangrijke wedstrijd die draaide om de groepswinst en een betere uitgangspositie in de volgende ronde. De wedstrijd ging gelijk op, en na 4-4 nam Noorwegen afstand met 4 punten. Gelukkig kon Nederland zich terugknokken en was er met rust nog maar 1 punt verschil. In de 2e helft kwamen er steeds meer tijdstraffen waar beide teams van konden profiteren, maar toch was het Noorwegen dat weer de leiding nam. Nog 10 minuten te spelen en de stand kwam weer gelijk. Door meerdere stops van Tess Wester die heerlijk in de wedstrijd groeide, kon Nederland zelfs een voorsprong creëren. De Noren wisten het niet meer en onze meiden namen afstand met 3 punten. Door het harde werken, het slim uitspelen en foutjes van Noorwegen, won Nederland met 30-28!

Maar hoe gaat het nu verder? Van de vier poules met elk zes landen plaatsen de eerste drie landen van elke poule zich voor de hoofdronde. In de twee gescheiden hoofdrondes spelen aan de ene kant de landenteams uit de poules A en B, aan de andere kant de teams uit de poules C en D drie wedstrijden tegen elkaar. Zij nemen in deze hoofdronde hun punten uit de poulefase mee die zij hebben behaald tegen de andere landen die zich hebben gekwalificeerd voor de hoofdronde. Als de Nederlandse dames de hoofdronde hebben overleefd, zal ik terug komen met een nieuwe update.

En weer terug naar onze eigen meiden. 

Beide teams spelen zaterdag nog een keer thuis! Dames 2 speelt tegen de hekkensluiter van de competitie, United Breda. Er zitten wedstrijden bij waar ze boven de 20x scoren maar over het algemeen zitten ze rond de 15 doelpunten per wedstrijd. Niet veel dus. Een mooi doel voor onze DS2 om ook deze wedstrijd er voor te zorgen dat de meiden uit Breda niet meer dan 15x scoren en er voor te zorgen dat ons gemiddelde van 28x scoren wel gaat lukken! Ik ben daar eigenlijk niet bang voor, want het scoringsvermogen van onze meiden is vrij hoog en zeker als ze op dreef zijn, is er geen houden meer aan.

Dames 1 begint weer opnieuw met de competitie, alle teams zijn voorbij gekomen en zaterdag is het dus weer de beurt aan DSS. DSS uit was lastig, het was erg wennen aan elkaar en om in competitieverband te spelen. Gelukkig zijn we nu een halve competitie verder en is het team meer naar elkaar toe gegroeid. Er wordt tijdens trainingen gelet op combinaties van verschillende speelsters, het gebruiken van elkaars kwaliteiten en natuurlijk op het verbeteren of aanleren van nieuwe technieken. Een hoop dus om steeds aan te blijven werken. 

Dan DSS, in het begin wat verschillende uitslagen, gelijk tegen BFC en daarna met 1 punt verschil winnen van Velo, vervolgens werd de wedstrijd tegen PSV gestaakt vanwege een ernstige blessure en daarna een paar wedstrijden waar er maar weinig gescoord werd door deze meiden en er punten verloren gingen. Het is dus afwachten met wat voor team ze aan zullen komen. Maar wij moeten gewoon weer ons eigen spel spelen en meer doelpunten maken dan zij. Zo simpel kan het eigenlijk zijn 🙂

Tot zaterdag!