Onze laatste competitiewedstrijd in de eredivisie. Tegen de uiteindelijke nummer 1 van de degradatiepoule. Een redelijk zware opgave, ook gezien de overige uitslagen die SEW heeft behaald. En hoe verloopt zo’n wedstrijd? Voor Foreholte in de eerste helft voorspoedig. De thuisploeg heeft moeite om hun geliefde spel te spelen. Deels door uitstekend verdedigen en deels door aanvallend zonder balverlies te blijven. Dus ontstaat er twijfel en is SEW genoodzaakt om de eerste time-out te verzilveren.

Hiervan raakt Foreholte echter niet van slag. En met gedegen aanvallen wordt een voorsprong van 3 punten bevochten (7-10). Tot aan het rustsignaal gaan de ploegen vrijwel gelijk op en is het voor de talrijke toeschouwers een aantrekkelijke wedstrijd. Strijdlust van beide kanten en handbal in een hoog tempo geven een ruststand van 1 punt in ons voordeel (12-13).

De tweede helft begint bijna traditioneel enigszins stroef. Vooral aanvallend worden de combinaties minder nauwkeurig en laat de samenwerking te wensen over. De grote klap komt echter met een onterechte 2-minuten uitsluiting van onze aanvoerdster Naomi. SEW weet in deze overtalsituatie 3 keer te scoren en slaat op deze wijze een gat van 3 punten in hun voordeel. Dat komt bij Foreholte hard aan. Onzekerheid sluipt in de ploeg en dat geeft de tegenstander de kans om hun geliefde snelle tegenaanval uit te voeren. Met tussenstanden van 20-14 en 22-18 lijkt het er op dat we een pak slaag gaan krijgen. Maar door nog een keer de rug te rechten vechten we ons naar een aanvaardbare eindstand.

Wat is nu de conclusie na dit seizoen? Zijn we terecht gedegradeerd? Dat lijkt me wel. Moeten we ontevreden zijn? Gezien de wedstrijden die verloren zijn gegaan lijkt een ja op zijn plaats. Kijken we echter naar de progressie, dan kan tevredenheid overheersen. Rest ons een nieuw seizoen in een nieuwe omgeving in een nieuwe samenstelling met een nieuwe trainer. Dus we blijven zeggen: we gaan er voor!

Erik